Wajeszew

pysznią się wielkie budynki 
fale światła uderzają o brzegi mózgu
tyle niepokoju nigdy niezapadających ciemności
tyle tu krzyku żony faraona...

oto prorok staje się niewolnikiem
wybraniec losu wygnańcem
wszechpotężny władca dotyka granic własnego poznania
niewiedza staje się źródłem ocalenia

Jeden staje się narodem
fale ludzi co na tę
fale ludzi co na drugą

po tamtej stronie oceanu
po Twoich śladach chodzę
Twoim milczeniem milczę
uczę się być cieniem niedozaistniałego...

Sny, których nie warto śnić
słowa, które lepiej milczeć
nadzieja, której nie warto stracić...

Wajeszew

I zasiadał Jaakow w ziemi Ojca, w ziemi Kaanan

Ojcze i oto w Twojej ziemi wtedy zasiadaliśmy…

Kiedy spotykasz sprawiedliwego na swej drodze,

Który ma sen o Twojej przyszłości

Wykop w ziemi dół

I go tam wrzuć

Albo sprzedaj go albo go kup

rozedrgana dusza odbiera świat

w wielo-wymiarze

i stół i kamień

rozedrganymi igrają

atomami

przed tronem niezrozumiałego B-ga

który bierze Cię na ręce tak pieszczotliwie jak najcenniejszy skarb

i rani… Nie jesteś zagubiony?

Kiedy spotykasz sprawiedliwego

wykop dół, poszukaj wędrowców, dobij targu

Sny potrzebne są prorokom

Pasterze swego losu potrzebują złota

Bo ono odbija blask, ukaja strach – świat wiruje pod stopami

Piękne tancerki tańcują biodrami…

Kiedy spotkasz Sprawiedliwego wykop dół, na Kidusz Haszem powiedz - kadisz…

Oto jest w śród nas i Jego głosem śpiewają serafiny

Tak chciałabym odejść pierwsza na drugą stronę losu i zostać Twoim aniołem

Tym, który przyjdzie po Ciebie skruszony, zawstydzony blaskiem Twojego wzroku

I poda Ci rękę byś wyszedł z dołu ku promieniom światła

Tego z pierwszego dnia stworzenia ukrytego przed ludzkim okiem

W ciszy Twojej duszy…

Pokłoniłabym się nisko

Otuliłabym Ci stopy ciepłym kotem mlecznej drogi

Byłabym najsłodszym z aniołów – moje kamienne oblicze by pękło – jak rozpadające się serce z

Rozedrganymi atomami duszy, która zrozumiała śpiew wszechświata – Jego rytm…

Jak słodka B-gu jest Twoja dusza…

I wołał prorok na pustyni

„niech się nawrócę,

B-g zsyła cierpienie słudze

Co z robi z moim cieniem?”

Wtedy zapytała, przepraszam, a którędy droga do Ziemi Kanan do Ziemi mojego Ojca?

I On się uśmiechnął na pożegnanie…