yortzait of my father

Wajeszew

pysznią się wielkie budynki 
fale światła uderzają o brzegi mózgu
tyle niepokoju nigdy niezapadających ciemności
tyle tu krzyku żony faraona...

oto prorok staje się niewolnikiem
wybraniec losu wygnańcem
wszechpotężny władca dotyka granic własnego poznania
niewiedza staje się źródłem ocalenia

Jeden staje się narodem
fale ludzi co na tę
fale ludzi co na drugą

po tamtej stronie oceanu
po Twoich śladach chodzę
Twoim milczeniem milczę
uczę się być cieniem niedozaistniałego...

Sny, których nie warto śnić
słowa, które lepiej milczeć
nadzieja, której nie warto stracić...

Wajeszew

I zasiadał Jaakow w ziemi Ojca, w ziemi Kaanan

Ojcze i oto w Twojej ziemi wtedy zasiadaliśmy…

Kiedy spotykasz sprawiedliwego na swej drodze,

Który ma sen o Twojej przyszłości

Wykop w ziemi dół

I go tam wrzuć

Albo sprzedaj go albo go kup

rozedrgana dusza odbiera świat

w wielo-wymiarze

i stół i kamień

rozedrganymi igrają

atomami

przed tronem niezrozumiałego B-ga

który bierze Cię na ręce tak pieszczotliwie jak najcenniejszy skarb

i rani… Nie jesteś zagubiony?

Kiedy spotykasz sprawiedliwego

wykop dół, poszukaj wędrowców, dobij targu

Sny potrzebne są prorokom

Pasterze swego losu potrzebują złota

Bo ono odbija blask, ukaja strach – świat wiruje pod stopami

Piękne tancerki tańcują biodrami…

Kiedy spotkasz Sprawiedliwego wykop dół, na Kidusz Haszem powiedz - kadisz…

Oto jest w śród nas i Jego głosem śpiewają serafiny

Tak chciałabym odejść pierwsza na drugą stronę losu i zostać Twoim aniołem

Tym, który przyjdzie po Ciebie skruszony, zawstydzony blaskiem Twojego wzroku

I poda Ci rękę byś wyszedł z dołu ku promieniom światła

Tego z pierwszego dnia stworzenia ukrytego przed ludzkim okiem

W ciszy Twojej duszy…

Pokłoniłabym się nisko

Otuliłabym Ci stopy ciepłym kotem mlecznej drogi

Byłabym najsłodszym z aniołów – moje kamienne oblicze by pękło – jak rozpadające się serce z

Rozedrganymi atomami duszy, która zrozumiała śpiew wszechświata – Jego rytm…

Jak słodka B-gu jest Twoja dusza…

I wołał prorok na pustyni

„niech się nawrócę,

B-g zsyła cierpienie słudze

Co z robi z moim cieniem?”

Wtedy zapytała, przepraszam, a którędy droga do Ziemi Kanan do Ziemi mojego Ojca?

I On się uśmiechnął na pożegnanie… 

Wajiszlach - Vaishlah

Serce nie pęka tak łatwo

W walce unosimy ramiona, napinamy mięśnie, świecimy zbroją, oblewamy się nadzieją na wielkość

Zdobywamy nowe imiona - piszemy księgi

Wyrywamy sobie z gardeł błogosławieństwa

Budujemy pałace losów – grube zwoje rodowodów...

  

A może walka z B-giem nie jest potrzebna?

Człowiek goi się z samym sobą, brata z bratem

Świętość jest banalna jak wygrana z aniołem

Jak własne imię w Zwoju Tory… 

Gdy los jest już wiadomy, przewidywalny, zatrąbiony szofarem  – wymodlony.

Anioł łamie ścięgno mojego praojca

kruszeje nadzieja na dobrodusznego B-ga

A jednak… muszę walczyć 

Oto kuśtykający Jaakow staje się Israelem…

Idealny świat nie jest idealny

Przed wstydem własnej słabości wzywamy B-ga

W tumie i śmierci poniżeni losem - osłabieni

oglądamy Jego majestat

nie o taką świętość walczyliśmy... 

Jak nicość w przestrzeni, którą wypełniamy sobą

Kradniemy B-gu i w końcu będziemy musieli ją zwrócić.

Skrucha to zgoda by przegrać z Bogiem

i Jemu i sobie wybaczyć, że
- pełniejszy nicością - byt niż niebyt... 

 http://naleket.com/VISUAL_MIDRASH/midrashim/420/player.html

http://www.bible.ort.org/books/torahd5.asp?action=displaypage&book=1&chapter=34&verse=1&portion=8

Parsza Wajece - I wyszedł...



ich ręce były szorstkie - styrane wędrówką

opalone twarze słońcem

stargane dusze wiatrem

śpiewem pustyni zaśpiewani...

nie wiedzieli czy dożyją jutra

wiedzieli, że przeżyją historię

strach zrasta się z człowiekiem

- modlitwą

             *
         *     *

źródło życia czerpie siłę z oceanu nieba

na jego dnie

kołysze się istnienie

bezpieczne bo otulone

         B-giem

na samej górze potężne anioły

na samym dole

z pokolenia na pokolenie

powracamy by śnić

---

oto praojciec Jakub

drży modlitwą

o oddech, który daje sen

sen, który jest modlitwą...

widziałeś pochyla się - płacze

widzisz...

ma twarde ręce i taką miękką duszę...

PS

myślisz, że to mgła za oknem
to Jego obecność - pragnie dotknąć Twojego cienia...

tylko my mamy czas - On jest zawsze...
tylko my mamy czas, kiedy nas niema - On jest zawsze
tylko my mamy czas, kiedy jesteśmy - On jest zawsze

Nie drzemie i nie śpi Stróż Izraela...



Księga Bereiszit (Ks. Rodzaju) rodz. 28


(10) Kiedy Jakub wyruszył z Beer-Szeby i zmierzał w kierunku Charanu, (11) zatrzymał się w pewnym miejscu, żeby przenocować, bo słońce już zaszło. Położył sobie pod głowę kamień, który tam znalazł, i zasnął. (12) Nagle zobaczył we śnie drabinę opartą na ziemi, a swym górnym końcem sięgającą samego nieba. Aniołowie B-ży wchodzili po tej drabinie i po niej zstępowali. (13) Na samej górze drabiny znajdował się HaSzem, który mówił: Ja jestem HaSzem, B-g twojego ojca, Abrahama, Bóg Izaaka. Ziemia, na której w tej chwili odpoczywasz, będzie należeć do ciebie i do twojego potomstwa. (14) Twoi potomkowie będą tak liczni jak ziarnka pyłu ziemi, ty zaś rozprzestrzenisz się na zachód i na wschód, na północ i na południe. Przez ciebie i przez twoje potomstwo wszystkie pokolenia ziemi otrzymają błogosławieństwo. (15) Ja jestem z tobą! Ja będę cię strzegł, dokądkolwiek się udasz, i sprowadzę cię z powrotem do tego kraju. Nie opuszczę cię, dopóki nie spełni się to, co ci obiecuję. (16) Wtedy przebudził się Jakub ze swego snu i powiedział: Zaprawdę, Haszem przebywa na tym miejscu, o czym nie wiedziałem. (17) Ogarnął go lęk i tak sobie powiedział: Miejsce to budzi przerażenie. To nic innego, tylko dom B-ży i brama niebios! (18) Wstawszy wczesnym rankiem, wziął kamień, który miał pod głową, ustawił go jako stelę [czyli ołtarz ofiarny] i wylał nań oliwę. (19) I nadał temu miejscu nazwę Betel, to znaczy: dom B-ga. Przedtem miejscowość ta nazywała się Luz. (20) Następnie złożył Jakub taki oto ślub: Jeżeli Haszem będzie przy mnie w czasie podróży, którą odbywam, jeżeli będzie mnie karmił i przyodziewał, (21) jeżeli po tym wszystkim wrócę cało do domu mojego ojca, a HaSzem okaże się moim B-giem, (22) to kamień, który tu postawiłem jako ołtarz ofiarny, będzie zaczątkiem domu B-ga. Z wszystkiego zaś, czym mnie obdarzysz, dziesiątą część będę Ci składał w ofierze."

Parsza Toldot

Toldot...

Jak na początku historii - znów jest nas aż tak niewielu?

we własnej historii

jesteśmy osieroceni
z trudem odnajdujemy
własne osamotnienie

w sobie samej siedzę na walizkach
gotowa do ucieczki
nie pytam co by było gdybyś był przy mnie...

nikt mnie nie nauczył obecności

we własnym łonie chowam wojnę
dwa błogosławieństwa
przepędzam na krańce nieświadomości.

Wciąż płonie świątynia duszy,
przekornie - niespokojnym oddechem drżę

- Nadzieja.

nieliczne dzieci nielicznych,

którzy jak Icchak zdążyli przed Panem Bogiem,

przekazujemy następnym pokoleniom
uciekanie przed samym sobą...

Rozbłyska nadzieja na „Innego”

- złośliwy świetlik

- na krótko

Jesteśmy błogosławieństwem dla wszystkich prócz siebie?

Szma - usłysz mnie proszę - (B-że)...

...wołanie na pustyni jeszcze nie oślepione

wielogłosem anioła...

W ciemności łykam łzy...

wciąż jestem przy Tobie
- nawet gdy od siebie uciekam...

Zwinięta w kłębek cieniem w kącie
- śpię ja Twoja nadzieja na tego,
który przy Tobie wytrwał...

2011 – 11 - 20

"(1) Zawołał więc Izaak Jakuba, pobłogosławił go i wydał mu takie oto polecenie: Nigdy nie bierz sobie za żonę żadnej Kananejki! (2) Udaj się w drogę, udaj się do Paddan-Aram, do rodziny Betuela, ojca twej matki, i stamtąd sprowadź sobie żonę spośród córek Lebana, brata twojej matki! (3) B-g wszechmocny będzie ci błogosławił, uczyni cię płodnym i rozmnoży twoje potomstwo bardzo. Staniesz się ojcem wielu narodów. (4) Na ciebie i na twoje potomstwo rozciągnę błogosławieństwo dane Abrahamowi. Obejmiesz w posiadanie, na własność, kraj obiecany Abrahamowi, kraj, w którym żyjesz jako cudzoziemiec. (5) Potem Jakub, żegnany przez Izaaka, udał się do Paddan-Aram, gdzie mieszkał Laban, syn Chetyty Betuela, brat Rebeki, matki Jakuba i Ezawa. (6) A Ezaw wiedział, że Izaak pobłogosławił Jakuba i że posłał go do Paddan-Aram, żeby stamtąd sprowadził sobie żonę. [Słyszał, jak Izaak mówił]: Nigdy nie bierz sobie za żonę żadnej Kananejki. (7) [Wiedział też], że Jakub usłuchał ojca i matki i udał się do Paddan-Aram. (8) Wiedząc już, że niewiasty kananejskie nie podobają się Izaakowi, jego ojcu, (9) poszedł Ezaw do Izmaelitów i - oprócz żon, które już posiadał - wziął sobie jeszcze za żonę Machalat, siostrę Nebajota, jedną z córek Izmaela, syna Abrahama."

Chajej Sarah

Samotność pod powieką drży
Jak kropla snu o dotyku
Zimno na wietrze
a ona taka sama, taka mała, taka niema
Trzymamy ją blisko źrenicy
jak cenny kryształ 

Nie otwieraj oczu mój miły - niech ciąży ciemnością
pośród pożółkłych 
kamieni naszego miasta
Co noc nad nim wirujemy
W bezwiecznym tańcu

Oto nasz duch – duch starej Jerozolimy.

To nie miłość mój miły
To samotność 

Otulimy się nawzajem jak mgłą
W szarość, w ten wieczór jesienny
Jak szalem obecności omotamy się 
Już nie uroni samotności
Ni łzy… 

ani nikt - ani ja - ani TY….